وبلاگ دل شکسته

با همه رنجی که دنیا با دل ما میکند

         جای ما هر کس که باشد ترک دنیا می کند

پیش خود گویم که فردا ترک دنیا می کنم

        چون که فردا می رسد امروز و فردا می کنم .

در زندگی هیچگاه

فاصله ها

حریف

خاطره ها

            نخواهند شد .

من نه عاشق هستم

و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

من خودم هستم و ........................

تنهایی و یک حس غریب

که به صد عشق و هوس می ارزد .

کدامین پل در کجای دنیا شکسته است ؟

که هیچ کس به خانه اش نمی رسد .

تا کجای قصه باید زدلتنگی نوشت

تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت

تا به کی با ضربه های درد باید رام شد

یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد

بهر دیدار محبت تا به کی در انتظار ؟

خسته از این زندگی با غصه های بی شمار .........

عمیق ترین درد زندگی

                           مردن نیست

بلکه به دست فراموشی سپردن

قشنگترنین احساس

                          زندگیست

قال علی بن ابیطالب (ع) :

اگر انسانها بدانند

با هم بودنشان محدود است .

محبتشان نامحدود می شود .

برای خندیدن منتظر

خوشبختی نباش

    شاید خوشبختی

منتظر خندیدن توست .

زندگی برگ بودن در مسیر باد نیست

امتحان ریشه هاست

ریشه هم هرگز اسیر باد نیست

زندگی چون پیچک است

                             انتهایش می رسد پیش خدا...

لالالالا ؛ بخواب

دنیا خسیسه

     واسه کمتر کسی خوب می نویسه

یکی لبهاش همیشه غرق خندست .

یکی چشماش توی خوابم خیسه خیسه .